Bölgemizin hemen her yöresinde narenciye yetiştirildiği bir gerçek. Ancak deneyimler göstermiştir ki; Silifke, Lemas, Erdemli, Tömük, Kargıpınar yörelerinde limon, Tarsus sahil bölümünde ise mandalina, portakal ve greyfurt daha verimlidir. Bunda dikim yapılan yörenin soğuk etkisinde kalıp kalmadığı, arazinin sulanabilir olup olmadığı da etkilidir.
Bu nedenle, temel ve ilk sorun Tarım Bakanlığı'nca yapılacak bölgesel-lokal bir planlamadır. Narenciyede uygun dikim bölgelerinin belirlenmesi ve dikim yapacakların bu planlamaya uygun türlerle dikim yapmasının teşvik edilmesi ve başka türlere izin verilmemesi esas olmalıdır.
ÜRETİM SÜRESİ GENİŞLETİLMELİ
Çiftçi haklı olarak, emeğini kısa zamanda kazanca dönüştürebilmek için, erken meyveye binen ya da geççi verimli türleri tercih etmektedir. Oysa temel amaç, üretim süresini genişletebilmektir. Bu nedenle, Eylül'de başlayıp, Mart ayına kadar geçen süreçte hasat edilebilir türler belirlenmeli ve bunların dikimi planlanmalıdır.
Tarımsal arazilerde alt yapı ve toprak sorunludur. Narenciye dikim sahalarının önemli bir bölümünde taban su problemi vardır. Bu nedenle, ana drenajlar bir an önce ilgililerce tamamlanmalıdır. Gerekli ise tarla drenajı ve sırt yapımı zorunlu hale getirilmeli, dikim aralıkları ve havalandırma yönü belirlenmelidir.
Bölgesel sulama sistemi mutlak surette değiştirilmelidir. Açık kanalet/kanal sistemi yerine basınçlı boru sistemine geçilmeli, damlama sistemi zorunlu hale getirilmelidir.
Bölgede narenciye ile uyum sağlamayan, hastalık üreten ağaç türleri belirlenmeli ve bunlar bölgeden hızla uzaklaştırılmalıdır. Karma bahçecilik yerine tek tür bahçecilik benimsenmelidir. Bahçesine bakım yapmayanların hastalık üreten bahçelerine derhal müdahale edilmelidir.
Tarımsal işletmeler hızlı bir şekilde İyi Tarım'a geçmeye teşvik edilmelidir. İyi tarım gereklerinin yerine getirip getirilmediği, kontrollü ilaç kullanılıp kullanılmadığı, yapılacak tahlillere uygun gübreleme yapılıp yapılmadığı denetim firmalarınca denetlenmelidir. Kalite ve verimlilik kontrolleri yapılmalıdır.
Arazi bütünleştirilmesine hız verilmelidir. Küçük bahçeler yerine 150 dönüm ya da daha büyük bahçeler teşvik edilmelidir. Küçük arazi ve işletmelerde ise ortak bahçecilik esasları geliştirilmelidir.
NİTELİKLİ ARA ELAMAN SIKINTISI YAŞANIYOR
Narenciyenin en önemli sorunlarından birisi nitelikli ara elemandır. Bu nedenle, bahçe tesisinden başlayarak, gübreleme, ilaçlama, budama ve hasatta hizmet verebilecek ara elamanlar yetiştirilmelidir.
Çiftçinin en önemli sorunlarından birisi, belki de en önemlisi bilgiye ulaşmakta yaşadığı sorunlardır. Bu nedenle, tarımsal araştırma kuruluşları ile üniversitelerin sahaya inmeleri ve çiftçi ile buluşmalarının bir yolu bulunmalıdır.
Tüm bu anlatılanların tamamı tarımda maliyetlerin düşürülmesi ile çok yakından ilgilidir. İyi bir altyapısı olan, kolay yöntemlerle ilaçlanan, sulanan, gübrelenen bahçelerde harcamalar en aza inecektir. Maliyetler düşecek, karlılık artacaktır.
Satış ve pazarlama aşamasındaki sorunlar : Bölgemizde üretilen ürünlerin satışı, toptancı hallerine götürülmek ya da paketleme tesislerine satış suretiyle gerçekleşmektedir. Ürün fiyatlarının belirlenmesinde gerçekçi arz ve talepten çok, bölgemizde bulunan çok sayıda küçük ölçekli alıcıların rekabeti fiyatı belirlemektedir. Ürüne yeterli talebin olmaması ve fiyatların düşmesi halinde, alıcıların satıştan cayması üreticiyi mağdur etmektedir.
Çok sayıda alıcı aktörün yer aldığı aşırı rekabete dayalı bir piyasa sistemi yerine, gerçekçi fiyatlarla alım yapabilecek, pazar yaratabilecek “Paketleme İşletmeleri Sistemi" tercih edilmelidir.
Üründe markalaşma ve standart yakalanmalıdır. Bu sebeple ve en önemlisi endüstri teşvik edilmelidir.
Kaynak: ciftcikulubu.net
