A) Mesleki Bilgi Eksikliği
Hayvancılık işi ile uğraşan gerçek ve tüzel kişileri; Sanayi Tipi üretim ile Aile Tipi üretim işletmeleri olarak sınıflandırabiliriz. Hayvancılığı yapan hali hazırdaki Aile Tipi üreticilerin büyük bir kısmı geleneksel, ata dan kalma bilgiler ışığında üretim yapmakla birlikte, ekonomik yeterlilikleri elvermesi halinde teknolojik ve inovasyona açık olmak koşulu ile bilgilerini geliştirdiklerini görmekteyiz. Aksi takdirde üreticilerimizin büyük bir çoğunluğu ilkel şartlarda, bakım ve diğer beslenme imkanlarından yoksun barınakları kullandıklarını biliyoruz. Üreticilerimizin Hayvancılık mesleki bilgi ve becerisine yeteri kadar sahip olmadığı çok net görülmektedir. Bu mesleğin, ülkenin vatandaşları içerisinde en az eğitim görmüş kişilerin elinde olduğunu da unutmamalıyız.
İlk defa hayvancılık üretimine girecek üreticilerimizin daha iyi eğitim görmüş veya mesleği öğrenmeye istekli göründüğü düşünüldüğünde bunun bir avantaj olarak olmasına rağmen yapılan sözlü ön fizibilite sonuçlarında çoğunun farklı amaçlar için hayvancılık yatırımı planladığını görmekteyiz. Bu amaçlar ülkenin hayvancılık politikalarına tam istenilen doğrultuda fayda sağlayamayacağı görülmektedir.
Ülkemizde bir hayvanı olup Türkvet veya diğer sistemlere kayıtlı olan işletme sahibi ile bin hayvana sahip işletme sahibinin aynı ad altında adlandırılması doğru değildir. Hayvancılık üreticilerini büyük işletme küçük işletme adı altında değil, birbirinden tam olarak fonksiyon ve destekleme modellerinde de ayrı tutmak gerekmektedir. Hayvancılık üretimi sadece bir ticaret olmayıp üretimden kaynaklanan bilgi beceri ve karşılaşılacak sorunların önlenmesi hususunda bilgi sahibi olunmalıdır.
İki gruba (sanayi ve aile tipi) ayıracağımız hayvancılık işletmelerini, açılacak kurslarla her grup için Hayvancılık İşletmeciliği Sertifikası vermek gerekmektedir. Bu sertifikalara sahip işletmecilerin ayrı grupta hayvancılık desteklemeleri kategorisinde planlaması yapılmalıdır.
HAYVANCILIK İŞLETMELERİNDE KARŞILAŞILAN EN ÖNEMLİ SORUN
Hayvancılık işletmelerinde en önemli sorunun başında bakıcı sorunu gelmektedir. Küçük ölçekli işletmelerde, bakıcı meselesini işletme sahibi gördüğü halde, orta ve büyük işletmelerde bakıcı sorunu çok büyük Sorun oluşturmaktadır. Bu konuda gerekli eğitim verilip İŞKUR iş arzı istihdamı çerçevesinde iş tanımlarında değerlendirmelidir. Diğer işgücü gereksinimi de personel teknik lise statüsünde veya MYO statüsünde eğitim almalı ve uygulama donanımlı olarak mezun edilmelidir.
B) Finansman Eksikliği
Üreticiler, yaptıkları işin bir ekonomik faaliyet olduğunu bilmeleri gerekmektedir. Sanayici tarafından ''sektör'' olarak algılanan ve algıya uygun yatırımların yapıldığı bu iş kolu, kırsal nüfusta haklı olarak ''geçim kaynağı'' olarak düşünülmektedir. Bu karmaşa hükümetler nezdinde de benzer algıya neden olmakta, bir taraftan sanayii tipi üretim desteklenirken, diğer taraftan sosyal politikalar bu ''iş kolu'' üzerinden gerçekleştirmeye çalışılmaktadır.
Üretimden kaynaklanan her türlü ihtiyaca cevap verecek finansman desteğine gerektiği zamanda sahip olunmalıdır. Hayvansal üretimi bir ticari işletme olarak görmeyen işletmelerin ömrü kısa olduğu düşünüldüğünde hem yatırımcı hem ülke ekonomisi açısında maddi kayıplar oluşmaktadır. Bu konuda yeterli finansmanı olmayan çiftçilerimize ucuz maliyetli ya da faizsiz kredi imkanları, yaptığı iş ve hayvan varlığı ipoteğinin dışında ipotek aranmaksızın verilmelidir.
C) Koordinasyon ve Planlama Kabiliyet Eksikliği
Hayvancılık işletmelerinin her aşamasında bir koordinasyon ve planlama yapmak gerekir iken bazı işletmelerde içine kapanık piyasa şartlarından habersiz, pazarlama ve satın alma hususunda eksikliklerle karşılaşıldığı görülmektedir.
D) Teknoloji ve İnovasyon Eksikliği
Son yıllarda hızla artan teknolojik gelişmeler her sektörde olduğu gibi hayvancılık sektöründe de büyük gelişmeler göstermektedir. Bu gelişmelere doğru zamanda doğru araçlarla ulaşmak maliyetlerin düşürülmesi ve üretim artışına kolaylıklar sağlamaktadır. Aynı şekilde inovasyon geliştiren teknikler üretim modellerinin çeşitli aşamalarında hem maliyet düşüşüne hem de çeşitlilik noktasında kolaylıklar sağlamaktadır. Hayvancılık üretiminin teknikleri aşamasından ziyade bakım ve besleme aşamasında inovasyona ihtiyaç duyulmaktadır.
TARIMDAN HABER
